Stabilizator

Stabilizator ciśnienia do bloku z reaktorem WWER o mocy 440 [MW]

 

Stabilizator ciśnienia był przeznaczony do elektrowni jądrowej do bloku o z reaktorem WWER [(vodo-vodyanoy energeticheskiy reaktor) (reaktor energetyczny wodno-wodny)] o mocy 440 [MW] w pierwszym obiegu elektrowni (skażonym).

Z broszury wydanej z okazji zakończenia 1-go stabilizatora wynika, że ówczesna Raciborska Fabryka Kotłów została wyznaczona do produkcji urządzeń dla EJ na podstawie Uchwały nr 222/74 o Narodowym Planie Gospodarczym na rok 1976.

Planowane miejsce montażu: Elektrownia NORD IV w byłej NRD lub Elektrownia Jądrowa Żarnowiec. Dostawa nie doszła do skutku z powodu "upadku muru berlińskiego" i zmiany polityki energetycznej. Analogicznie, władze w Polsce po roku 1989 również odstąpiły od kontynuowania budowy EJ Żarnowiec.

Zasada działania.

Jak sama nazwa wskazuje służy on do stabilizacji ciśnienia. Mniej więcej w połowie był wypełniony wodą (25 m3) a druga połowa to para wodna (19 m3). W przypadku gdy w pierwszym obiegu ciśnienie nadmiernie wzrośnie następuje wtrysk zimnej wody, para wodna skrapla się i ciśnienie spada. Wewnątrz na wysokości dysz wtryskowych zamocowane jest cienkie dzwono osłonowe w celu ochrony płaszcza przed szokiem temperaturowym. W przypadku gdy ciśnienie jest za niskie, włączają się grzałki elektryczne, następuje odparowanie wody i ciśnienie wzrasta. Cały proces stabilizacji ciśnienia reguluje automatyka.

Dokumentacja warsztatowa: (OBRKiUE – Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Kotłów i Urządzeń Energetycznych) obecnie CBKK Tarnowskie Góry na podstawie projektu ZSRR (Atomenergoeksport – Centrala Handlu Zagranicznego, Iżorskiy Zavod - Biuro Projektowe).

Parametry.

  1. Średnica wewnętrzna: 2 400 [mm].
  2. Długość (wysokość): 12 000 [mm].
  3. Grubość cargi grzałkowej to 170 [mm] pozostałych 155 [mm] ( wszystkie są odkuwkami - pierwszy stabilizator składał się z carg spawanych z blach).
  4. W dnie górnym umieszczone są 2 duże króćce ( zaworu bezpieczeństwa współpracujący ze zbiornikiem zrzutowym tzw. barbatiorem oraz zawór wtryskowy do obniżania ciśnienia).
  5. Poniżej dna górnego to czopy do przemieszczania stabilizatora.
  6. Warstwa napawana od wewnątrz: platerowanie metodą napawania łukiem krytym przy zastosowaniu taśmy austenitycznej [gatunek: plater grubości 8 - 11 mm ( pierwsza warstwa gat. SW07H25N13, druga była stabilizowana niobem ze względu na obróbkę cieplną końcową stabilizatora)].
  7. Dzwono grzałkowe: 108 króćców dla zamontowania grzałek elektrycznych (grzałki - SELFA Szczecin).
  8. Paszport stabilizatora ciśnienia drukowany w drukarni w Paczkowie, ze względu na posiadanie cyrylicy. Paszport był trójjęzyczny: polsko-rosyjsko-niemiecki.
  9. Nr zlecenia RAFAKO: 1004.
  10. Nr zlecenia CBKK: 2.3.1760-4.1.
  11. Nr rysunku zestawieniowego (B0-1263382 – CBKK, 101-00-00-000-3 – RAFAKO).
  12. Rok produkcji: 1990.